Zespół budynków Zespołu Opieki Zdrowotnej w Wągrowcu został wybudowany w okresie 1913-1918 r. u kresu trwania zaboru pruskiego na terenie Wielkopolski. Szpital w Wągrowcu został utworzony jako ośrodek leczenia i rekonwalescencji rannych żołnierzy na frontach I Wojny Światowej. Rozległa posesja oddana pod zabudowę szpitala rozciągała się na terenie określonym ścianą lasu oraz granicą na wysokości dzisiejszych ulic: Kościuszki, Reja i Brzozowej. Kompleks szpitalny obejmował: trzypiętrowy budynek główny, jednopiętrowy budynek oddziału zakaźnego, prosektorium z kaplicą i portiernię. Szpital posiadał własne urządzenia kanalizacyjne z osadnikiem i komorą chloratową. Woda pitna czerpana była z ujęcia artezyjskiego wybudowanego przy obecnej ulicy Reja, nadal stanowiącego własność ochrony zdrowia. Przy budowie kompleksu przewidziano mieszkanie dla dyrektora szpitala i zabudowania dla przyszpitalnego gospodarstwa rolno-hodowlanego.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości trzeba było czekać blisko trzy lata na oficjalne oddanie do użytku Szpitala Powiatowego w Wągrowcu, co nastapiło 21 lipca 1921 r. Jego pierwszym dyrektorem został ppłk. dr Stanisław Kuliński, który pełnił tę funkcję do 15 maja 1928r. W latach 1922-1928 szpital w Wągrowcu posiadał 100 łóżek (w oddziałach: chirurgicznym, wewnętrznym, dziecięcym, położniczo-ginekologicznym i zakaźnym), poza tym dysponował salą operacyjną i gabinetem rentgenowskim.

Po wyzwoleniu z okupacji hitlerowskiej liczba łóżek zwiększyła się do 168, co klasyfikowało wągrowiecki szpital do średniej kategorii tego typu placówek służby zdrowia. Z kolei w 1960 r. liczba łóżek zwiększyła się do 255, dzięki czemu placówka medyczna była jedną z największych w województwie poznańskim. Niestety pożar głównego budynku szpitala, który miał miejsce 11 marca 1969 r. spowodował zmniejszenie liczby łóżek i degradację rangi szpitala, który dopiero w 1973 r. po odbudowie i modernizacji osiągnął poprzednią liczbę łóżek, zorganizowanych w sześciu oddziałach: Chirurgicznym, Wewnętrznym, Dziecięcym, Położniczo-Ginekologicznym z Noworodkami i Przeciwgruźliczym. Ten ostatni w 1975 r. uległ likwidacji. W latach 1977-1990 liczba łóżek w szpitalu zbliżyła się do 300 i utrzymywała się na tym poziomie do 1991 r.

Działalność ochrony zdrowia w Wągrowcu, w tym głównie szpitala uległa znacznej poprawie w związku z oddaniem do użytku w 1977 r. trzypiętrowego budynku administracyjno-socjalnego, wybudowanego ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Zdrowia. W latach 1977-1979 w szpitalu otwarto Oddział Reumatologiczny oraz Zakaźny o profilu wirusowego zapalenia wątroby.

Obecnie szpital posiada siedem oddziałów: Chirurgiczny, Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Wewnętrzny, Dziecięcy, Położniczo-Ginekologiczny, Noworodkowy, Szpitalny Oddział Ratunkowy oraz Zakład Opiekuńczo-Leczniczy.